Πριν περίπου δύο χρόνια (Αύγουστος του 2017), καθώς μιλούσαμε με τον Δημήτρη για τις παλιές καλές εποχές του Lineage, του ζήτησα να μου δώσει μια συνέντευξη για το μπλογκ μου. Ήταν ένας τρόπος να αποθανατίσω και να αποχαιρετίσω μια πολύ ξεχωριστή περίοδο του L2 gaming μου. Κάποιες από τις μνήμες έπρεπε να καταγραφούν. Τελικά καταλήξαμε να μιλάμε στο Skype πάνω από 2 ώρες, και να αναλύουμε όλα όσα συνέβησαν στο σέρβερ, τις ίντριγκες μεταξύ των clan και το πως το παιχνίδι κατάντησε να είναι Pay-to-Win. Σε αυτή τη συνέντευξη ο Δημήτρης μου αποκάλυψε πως σκέφτεται ένας επιτυχημένος clan leader και τι κινεί τα νήματα στο μοντέρνο l2. Πως λειτουργεί η οικονομία ενός σέρβερ και πως επιρρεάζει την εμπειρία των παικτών. Μια συνέντευξη για όλους και για όλα, χωρίς αναστολές, χωρίς επεξεργασία, φυσική, όπως μιλήσαμε μεταξύ μας!
Ο Δημήτρης ήταν clan leader της Oddity, μια clan που έγραψε τη δική της ιστορία στον σέρβερ Ζάκεν. Εγώ μπήκα στην clan του σχετικά αργά, τον Φεβρουάριο του 2016 και level 83, αν και δεχόταν τουλάχιστον από 85 και πάνω (ουσιαστικά όμως από 91+ ήταν οι δραστηριότητες της clan). Εκείνη την περίοδο υπήρχαν ήδη άτομα που τερμάτιζαν τους χαρακτήρες τους 95-99 + λεβελ πριν το xp γίνει πολύ πιο εύκολο με τα επόμενα expansions. Από τη μια ήμουν νουμπάκι, πρώτη φορά έπαιζα το GoD chronicle αλλά είχα περάσει από διάφορα clan που ήταν απελπισία. Έτσι κάθισα στην Aden και σπαμαρα ένα ευγενικό και βαδυστόχαστο κείμενο :)) ψάχνοντας clan. Αυτό που μου έκανε εντύπωση με τους Oddity ήταν το clan crest. Ξεχώριζε, όχι άστραφτε 🙂 σε όλη την Aden, ήταν ένα χρυσό στέμμα σε σκούρο φόντο που έκανε εντύπωση και αποφάσισα ότι σε αυτή την ομάδα ήθελα να μπω! Αν και απορρίφθηκε η πρώτη μου προσέγγιση, λόγω του level, μετά από μερικές μέρες που έγραφα στην Aden μπήκα στην clan, λόγω του ότι ήμουν και healer. Και έτσι έγινα και εγώ μέλος των θρυλικών ODDITY.
Κομμάτι της συνέντευξης έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά και κάποια στιγμή θα μεταφραστεί ολόκληρη! Απολαύστε την!
– Πριν από περίπου δύο χρόνια ήταν που ξεκίνησες την clan;
Την clan την ξεκινήσαμε με τον Στέλιο όταν άνοιξε ο σέρβερ, νομίζω μια μέρα αφού άνοιξε ο Ζάκεν, το 2015, ήταν νομίζω 11 Δεκέμβρη, την ξεκινήσαμε τότε, ναι.
– Είσασταν δύο άτομα;
Ε στην ουσία είχα σταματήσει το Lineage, δεν έπαιζα, και με το Στέλιο είμασταν πολύ καλοί φίλοι πάντα, από τη σχολή, κάποια στιγμή μου στέλνει ένα μήνυμα, μου λέει “Ρε συ άνοιξε στον οφίσιαλ ένας καινούργιος σέρβερ, είναι Αμερικάνικος βέβαια, δε μας βολεύει η ώρα αλλά ξεκίνησε τώρα και είναι και free, όχι όπως παλιά που έπαιζες με συνδρομή, σε ψήνει να ξεκινήσουμε να παίζουμε λίγο να περνάει η ώρα;” Ε και του λέω εντάξει. Οπότε ξεκινήσαμε να παίζουμε, την ίδια μέρα φτιάξαμε και τη clan και κάπως έτσι ξεκίνησα πάλι να παίζω Lineage.
– Το όνομα της clan από πού προήλθε;
Προέρχεται από το τραγούδι του David Bowie: Space Oddity. Μας άρεσε γενικά ο David Bowie πάντα και μου άρεσε πάρα πολύ και αυτό το τραγούδι, οπότε είπαμε να το ονομάσουμε Oddity, από το Space Oddity.
– Ήταν εύκολο να ανεβείτε επίπεδα τις πρώτες μέρες; Γενικά παίξατε πολύ; Καήκατε ας πούμε ή το πήγατε χαλαρά;
Παίξαμε αρκετά. Δεν ήταν εύκολο γιατί , και φάνηκε από τη δεύτερη μέρα γιατί δεν ήταν εύκολο, αυτοί που ξέραν ότι θα ανοίξει ο σέρβερ και ήταν σε clan πιο πριν ή ήταν ομάδα παικτών μπήκαν τη πρώτη μέρα και πήραν σερί ένα ένα τα raidboss, και ανεβήκαν πάρα πολύ γρήγορα level, οπότε αυτοί ήταν όλοι 85 + τη τρίτη μέρα, κάνοντας και τα quest παράλληλα, σκοτώνοντας σαν ομάδες όλα τα raidboss από λέβελ σε λέβελ, σε όλο το map, και ανεβήκαν πάρα πολύ γρήγορα αυτοί. Θυμάμαι τρίτη μέρα βλέπαμε ήδη world shouts από άτομα το οποία είχαν φτάσει 87 και εμείς είμασταν ακόμα 50-60, για να καταλάβεις. Και λέγαμε, γαμώτο, πως έχουν φτάσει αυτοί τόσο γρήγορα , εν τέλει, στη πορεία καταλάβαμε πως πήραν τόσο γρήγορο xp γιατί για να σκοτώσεις ένα raidboss δύο άτομα δεν γίνεται, οπότε έπρεπε να μαζευτούμε με κόσμο ο οποίος ήταν άσχετος, τους randoms, και όταν ξεκινήσαμε να το κάνουμε αυτό είδαμε ότι πέρναμε 1-2 λεβελ το κάθε raidboss, οπότε εκεί συνειδητοποιήσαμε ότι από την αρχή ήθελε να πάρουμε ένα ένα τα raidboss στο χάρτη για να ανέβουμε και εμείς γρήγορα. Αλλά ναι, καήκαμε, παίζαμε πάρα πολύ, παίζαμε 12 ώρες την ημέρα; 13;
– Ήταν η πρώτη φορά που παίζατε μετά το Godess of Destruction; Δηλαδή μετά τα Awakening Classes ή είχατε ξαναπαίξει και πριν;
Δεν είχαμε ιδέα. Ο Στέλιος το άφησε το Lineage, έπαιζε στο παλιό l2 ο Στέλιος, σε ένα παλιό σέρβερ που λέγοταν Saygod, ήταν hero εκεί για πολλά χρόνια με έναν summoner και το άφησε στο, εγώ το άφησα το Lineage στο Interlude δηλαδή δεν είχαμε καμία σχέση με το Godess of Destruction. Είχαμε μια ιδέα ότι όλα τα skill θα φύγουν μετά τα 85, δηλαδή τα παλιά τα σκιλ τα ξεχνάμε και θα συγχωνευτούν και θα έχουμε καινούργια, αλλά δεν είχαμε ιδέα πως είναι αυτά, δεν ξέραμε το gameplay μετά τα 85, δεν ξέραμε ποιά epic bosses υπήρχαν μετά τα 85, απλά ξέραμε ότι υπάρχουν αυτά τα καινούργια epic bosses. Αυτό που υπήρχε σαν εμπειρία ήταν η γνώση του πως να οργανώσεις κόσμο για να μπορέσεις να κατορθώσεις κάποια σημαντικά μέσα στο game, δηλαδή πως θα οργανώσεις κόσμο για τα siege, πως θα οργανώσεις κόσμο για epics, τις απαιτήσεις που χρειάζονταν για να μπεις στα epic bosses όπως είναι το Baium, το Queen Ant, τα παλιά epic bosses, για τα καινούργια δεν ξέραμε. Δηλαδή, από ένα σημείο και ύστερα που πήγαμε και μεις 87-88 αρχίσαμε να ψάχνουμε τις προυποθέσεις, ενώ την ίδια στιγμή υπήρχαν clan στο σέρβερ τα οποία τα σκοτώναν όλα αυτά, δηλαδή εμείς είμασταν αρκετά πίσω όταν ξεκινήσαμε, είχαν περάσει 2-3 βδομάδες που ήδη παίζαμε και με κάποιους λίγους παίκτες προσπαθούσαμε να κάνουμε αυτά τα bosses που είναι έξω από τη Goddard, κάποια που είναι έξω από την Aden, δηλαδή low level bosses.
– Ε λογικό μου φαίνεται αν δεν έχεις ξαναπαίξει κάποιος μετά το GoD θέλει λίγο χρόνο να μάθει τα νέα δεδομένα.
Θέλει.
– Και αυτή η γνώση που είχες για την οργάνωση και αυτή η εμπειρία από που προέρχεται; Ήσουν leader πριν σε κάποια άλλη clan;
Ξεκίνησα το Lineage το 2005 και έπαιζα μέχρι και το 2009. Δηλαδή έπαιζα 4 χρόνια συνεχόμενα. Έπαιξα σε ένα σέρβερ κατά κύριο λόγο, έναν αμερικάνικο, ο οποίος ονομαζόταν Iso-games, μετά ονομάστηκε και raging darkness. Καλός σέρβερ, χωρίς ιδιαίτερα bug, με αρκετό κόσμο, με πολύ pvp, Low rate server. Εκεί λοιπόν είχα μια clan, την Engrave και εν τέλη ονομάστηκε και το ally engrave. Το οποίο κάποια στιγμή έγινε το no 1 στο server, δηλαδή είχαμε 3-4 κάστρα σαν ally, όταν τα ally τότε χωρούσαν 5 clan, όχι 3. Οπότε ναι είχαμε το Aden, είχαμε το Goddard, είχαμε το Heine, είχαμε το Rune, δηλαδή και πολύ pvp, πολύ κόσμο, δηλαδή το ally στα siege τότε βγάζαμε online κόσμο, online όχι bots κλπ. 40-70 άτομα δηλαδή για private server για ένα ally ήταν πολύ activity. Οπότε από τότε θυμάμαι ότι είχα αποκτήσει την εμπειρία πως να διαχειρίζεσαι το κόσμο, πως να τον οργανώνεις, αλλά το πως οργανωνόταν εκείνες τις εποχές ο κόσμος σε αυτό το παιχνίδι είχε αλλάξει, δηλαδή εμείς τότε δεν παίζαμε ούτε με CP, δεν υπήρχαν participation points για τα events της clan. Δεν υπήρχαν αυτά τα συστήματα, κάποιες clan οι οποίες ήταν πρωτοπόρες τα είχαν ήδη βάλει, αλλά στους official servers, όχι σε private servers. Σιγά σιγά λοιπόν αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε οτι στον Zaken έπρεπε και εμείς να αρχίσουμε να λειτουργούμε με τα cp. Δηλαδή με ομάδες οι οποίες είναι αυτοδιαχειριζόμενες, οι οποίες ανήκουν σε μια clan η οποία οργανώνει massive events αλλά την ίδια στιγμή οι παίκτες αυτοί δεν στηρίζονται στο xp, στα quest και στα items, αποκλειστικά από το clan warehouse και από τον clan leader αλλά έχουν και τη δική τους διαχείρηση πραγμάτων, τα δικά τους adena, οπότε κοιτάξαμε αρχικά εγώ με το Στέλιο να μοιράσουμε τις αρμοδιότητες της clan, δηλαδή αυτός να έχει τα της clan, αυτά τα οποία αφορούσαν τα εσωτερικά της clan, δηλαδή τη διαχείρηση των χρημάτων, το clan χωλ, και εν πάση περιπτώση το xp, και εγώ θα αναλάμβανα το recruiting, τη διπλωματία, και την επίβλεψη της clan. Κάπως έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε μετά τα 90 να κάνουμε και recruit περισσότερο κόσμο, αρχίσαμε να βάζουμε πιο έμπειρους παίκτες μέσα στη clan και να κυνηγάμε να μπαίνουν πιο έμπειροι παίκτες μέσα στη clan, γιατί πάρα πολλοί από αυτούς που ξεκινήσαν στον Ζακεν αρχικά ήταν άτομα που το είχαν παρατήσει χρόνια, και δεν είχαν ιδέα ούτε και αυτοί, και έτσι το προχωρήσαμε τους πρώτους δύο μήνες, δηλαδή μέχρι και το Γενάρη του 16 έτσι πήγε η δουλειά.
– Ο Στέλιος είχε σταματήσει νομίζω όταν μπήκα εγώ, έτσι δεν είναι;
Ο Στέλιος σταμάτησε πολύ πριν ξεκινήσεις εσύ. Δηλαδή όταν μου είπε ότι θα σταματήσει γιατί θα παντρευόταν τότε, και θα άλλαζε η ζωή του εντελώς, πρέπει να ήτανε το Φλεβάρη δηλαδή 3 μήνες μετά, σταμάτησε ο Στέλιος, και έμεινα μόνος μου, μου έδωσε και τη clan, γιατί ηταν αυτός clan leader, και έτσι σταμάτησε.
– Ποιοί ήταν οι captains που ήταν πιο κοντά σε σένα, οι πιο σημαντικοί, που βοήθησαν περισσότερο την clan;
Ήταν διάφοροι. Δηλαδή στα αρχικά βήματα της clan ήταν διάφοροι, δεν ήταν ένας, ήταν κάποιοι ας πούμε οι οποίοι δεν συνέχισαν στη πορεία, σταμάτησαν, δεν τους γνώρισες ποτέ εσύ. Δεν τους θυμάμαι και εγώ πλέον, δηλαδή τα nickname τους δεν τα θυμάμαι μετά από 2 χρόνια. Αλλά ποτέ δεν ήτανε πάνω από 2 οι captains μεσα στη clan, γιατί η clan ήταν ακόμα μικρή, δεν είχαμε κάστρο, το online capacity ήταν περίπου στα 20 άτομα τις καλές ώρες, δεν υπήρχε ανάγκη για captains αρκετούς. Captains μπορείς να πεις θεωρητικά στις αρχές ήταν αυτοί οι οποίοι στα 2-3 cp που είχαμε σαν clan ήταν οι αρχηγοί των cp, αυτοί ας πούμε ήταν οι captain, θεωρούταν οι captain της clan. Αργότερα που είχαμε και 8 και 9 CP μέσα στην clan, υπήρχαν captains οι οποίοι δεν ήταν CP LEADERS, αναγκαστικά, δεν μπορούσαν να είναι, γιατί οι captains σε μια clan δεν μπορούν να τρέχουν ένα δικό τους CP. Έπρεπε να τρέχουν όλη τη clan όταν εγώ ήμουν offline, οπότε έπρεπε να σκεφτούμε και αυτό, το να μην δίνω την εντύπωση στα μελη της clan ότι υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι διαχειρίζονται την ομάδα, την clan, αλλά την ίδια στιγμή κοιτάνε και το όφελος του CP τους μέσα από αυτή τη διαδικασία.
-Εκείνη την αρχική περίοδο, ποιές ήταν οι σχέσεις της Oddity με τις άλλες clan; Πως σε αντιμετώπισαν οι άλλοι; Ή δεν υπήρχαν σχέσεις, ήταν απλά ουδέτερες;
Τους πρώτους 6 μήνες ο σέρβερ είχε πάρα πολύ κόσμο. Δηλαδή μέχρι και τη στιγμή που εμείς αρχίσαμε να παίρνουμε τα πολύ πάνω μας, ο σέρβερ είχε αρκετό κόσμο, έπαιζε πάρα πολύς κόσμος, ο οποίος έμενε και για πολύ ώρα online (οι παίκτες μέσα), δεν είμασταν σημαντική clan τους πρώτους 3-4 μήνες. Υπήρχαν πολύ σημαντικές clan, οι οποίες είχανε παίκτες οι οποίοι πληρώνανε και πολλά χρήματα στο σέρβερ και είχαν ανέβει πάρα πολυ, και σε λέβελ, και σε equipment, οι οποίοι πρωταγωνιστούσαν και στα siege, και σε πολλά πράγματα. Είμασταν μια μικρή clan, που με δυσκολία βγάζαμε 2 πάρτυ στα siege, γιατί τα siege τότε ήταν -5 GMT. Αμερικάνικη ώρα, δηλαδή εγώ θυμάμαι ότι για να πάμε στο siege, όπως και αργότερα, δεν άλλαξε αυτό, έπρεπε να σηκωθώ στις 4 η ωρα το βράδυ, για να, 5 η ώρα να έχουμε μαζευτεί, και όσοι είμαστε να πάμε να κάνουμε ξέρω γω ένα push σε ένα κάστρο.
– Και το πρώτο κάστρο που πήρατε ποιό ήταν;
Αν θυμάμαι καλά ήταν το Goddard. Ήταν το πρώτο και το τελευταίο που πήραμε, δεν κυνηγήσαμε να πάρουμε άλλο κάστρο. Γιατί στην ουσία το game δεν στηριζόταν πλέον στα κάστρα, δηλαδή, θυμάμαι παλιά εγώ όταν έπαιζα το lineage υπήρχε το seed και το crop. Όπου όλα αυτά τα seeds και τα crops βγαίνανε από τα κάστρα. Τα κάστρα δηλαδή διαχειρίζοταν την οικονομία του σέρβερ. Αυτοί που είχανε κάστρα, βγάζανε και χρήματα. Γιατί εγώ ρύθμιζα σαν castle lord τις τιμές των crops, και υπήρχε ανταγωνισμός. Κάποια κάστρα δηλαδή είχανε πολύ καλές τιμές, και βγάζανε αρκετά χρήματα από την πώληση των seeds. Και ήταν και ένα κίνητρο για να έχεις κάστρο εκείνες τις εποχές, δηλαδή μιλάμε στο H5 και πιο πριν, ιντερλουντ. Μετά, στο GoD αυτό το σύστημα του seed και crop ήταν απενεργοποιημένο, γιατί και τα items τα οποία έδιναν ως reward ta crops, που θα μάζευε ένας παίκτης με το xp ήταν άχρειαστα στον σέρβερ, ήταν εντελώς άχρηστα δηλαδή, ήταν, δεν είχαν νόημα ύπαρξης απλά υπήρχαν μέσα στον σέρβερ. Δεν τα χρησιμοποιούσε κανείς. Φαντάσου ανταμοιβή ξέρω εγώ για doom parts, για Blue Wolf parts κλπ
– B grade
Ακριβώς, τα οποία ήταν άχρηστα. Άρα το κάστρο, αν ήταν μπλε, αν ήταν δηλαδή light, δεν έβγαζε ούτε χρήματα, ούτε τίποτα. Μονάχα κάποιες κάπες έδινε, στο leader, στα μέλη κλπ. Και αργότερα κάποια clan skills, τα οποία έπρεπε να περάσει καιρός για να τα πάρεις. Άλλα ήτανε μόνο αυτό, τα castle skills, τίποτα άλλο.
– Ποιές ήταν οι πιο ενδιαφέρουσες ή συναρπαστικές στιγμές που έζησες και αυτό το σέρβερ; Ήταν στην αρχή? Ήταν προς το τέλος? Ήταν σε raids, se sieges? Μήπως ήταν απλά η αλληλεπίδραση που είχες με τα μέλη; Ποιό ήταν το πιο συναρπαστικό κομμάτι?
Όταν είχαμε αρχίσει να γινόμαστε και αγαπητή clan, και μισιτή clan, δηλαδή όταν αρχίσαμε να είμαστε μεγάλη clan, μετά το Μάρτη του 2016, να συζητάει ο σέρβερ για τις δραστηριότητες μας, να υπάρχει δηλαδή, να μας γνωρίζουν ποιοί είμαστε, όταν αρχίζαμε και παίζαμε δηλαδή ενεργό ρόλο στο τι συμβαίνει μέσα στο σέρβερ, τότε άρχισε και ο δικός μου ο ρόλος να είναι πολυ πιο σημαντικός. Θυμάμαι ότι έμπαινα να παίξω και στην ουσία είχε μεγάλο ενδιαφέρον το γεγονός ότι δεν καθόμουνα ποτέ ανενεργός να μην κάνω κάτι, πάντα υπήρχε κάτι που έπρεπε να γίνει και αυτό με κρατούσε και σε μια εγρήγορση. Όσο δηλαδή έπαιξα τελικά μετά το Μάρτη, τους μήνες που έπαιξα ήτανε πάρα πολύ ενδιαφέρον. Φυσικά δεν ήταν ο Στέλιος παρέα γιατί είχε σταματήσει, και αυτό λίγο με είχε στεναχωρήσει να πω την αλήθεια. Γιατί πάρα πολύ στηριζόμουνα στοο τι θα μπω και θα υπάρχει μια παρέα μέσα που να μιλάμε και να περνάμε και λίγο ωραία. γιατί εν τέλη αυτό ήταν και το game εξαρχής, να περάσουμε λίγο ωραία. Δεν ήταν ούτε να βγάλουμε χρήματα από αυτή την ιστορία, δεν επιδιώκαμε ούτε να τραβήξουμε τη προσοχή των άλλων σώνει και ντε. Αλλά η clan έδωσε πολύ καλό gaming experience γενικά, γιατί χωρίς να είναι μια clan με τους τοπ παίκτες στο παιχνίδι, κατάφερε να διοργανώσει και να αποκτήσει έτσι ένα τρόπο λειτουργίας που να είναι ζηλευτός για πολλούς, θυμάμαι δηλαδή όταν ανοίγαμε το recruit, κάποιες φορές το μήνα, επίσημα δηλαδή με ανακοίνωση κλπ υπήρχαν άτομα τα οποία από άλλες clan μου κάνανε pm και με ρωτούσαν ξέρω γω ποιά είναι τα requirements για να μπούν, χωρίς απαραίτητα να τους ενδιαφέρει να μπουν, τους ενδιέφερε να δουν με ποιό τρόπο λειτουργούμε, με ποιο τρόπο έχουμε τόσο πολύ activity γιατί σκέψου ότι φτάσαμε, αν θυμάσαι, να έχουμε και 60 και 70 άτομα online.
– Ναι είχαμε πάρα πολύ activity, πραγματικά. Και ήταν και πάρα πολύ δημοφιλής η clan, δηλαδή θέλανε να έρχονται. Και θέλανε να έρχονται πολλοί και για σένα, δηλαδή τους τραβούσε η προσωπικότητα σου, ο τρόπος που διαχειριζόσουν την clan.
Υπήρχαν παίκτες, θα δώσω ένα παράδειγμα τώρα για να καταλάβεις. Υπήρχαν παίκτες οι οποίοι ερχόντουσαν και μου ζητούσαν να γίνω διαμεσολαβητής, ο εγγυητής δηλαδή, για να μπορέσουνε να κάνουνε trade απευθείας, μεγάλα, καλά items, για δισεκατομύρια adena. Δηλαδή περάσαν από τα χέρια μου items τα οποία εγώ δεν τα χα. Αλλά ήμουν αυτός που μου δίναν και οι δύο οι παίκτες που θέλαν να κάνουν τη συναλλαγή τα items, και εγώ ήμουν αυτός ο οποίός έκανε το αντίστοιχο trade. Δηλαδή ήθελες εσύ να δώσεις ένα blessed Antharas, να το πουλήσεις σε κάποιον, ερχόσουν σε μένα, το έδινες, ερχόταν αυτός που θα το αγόραζε μου έδινε τα adena ή μου έδινε τα items που θα είχατε συμφωνήσει να κάνετε trade, και εγώ τα μοίραζα έτσι όπως είχατε εσείς συμφωνήσει. Χωρίς εγώ να κρατάω κάτι.
– Απίστευτο ε;!
Δηλαδή ναι, με εμπιστεύοταν ότι ξέρεις κάτι ο uNB είναι φερέγγυος. Σε αυτόν μπορούμε να κάνουμε τη συναλλαγή. Και δεν τους ήξερα, δηλαδή δεν ήταν στη clan κανένας από αυτους. Ήταν σε άλλες clan, ήταν και σε enemy clan άτομα. Ήταν άτομα από enemy clan που ερχόντουσαν και μου έλεγαν: Δημήτρη αν μπορείς θέλω να κάνω trade με αυτόν αλλά επειδή δεν τον εμπιστεύομαι, να μεσολαβήσεις εσύ. Έλεγα εντάξει. Δώστο μου, πες του και αυτού να μου δώσει τα items που θέλει, και να σας κάνω εγώ τη συναλλαγή. Και γινόταν έτσι.
– Όταν η clan άρχισε να εμπλέκεται περισσότερο στη πολιτική του σέρβερ, με τους Netflix, θυμάμαι που κάναμε κάποια QA Raids, που πηγαινα και μαζευόντουσαν και οι Enigma, πιο πολύ τους Netflix και τους Enigma θυμάμαι, δε θυμάμαι άλλη clan να μαζευόταν κάτω, πως ένιωθες, σου άρεσε που πλέον η clan ήταν ένας κυρίαρχος παίκτης, ή το θεωρούσες περισσότερη δουλειά ή ότι είναι κάπως πιεστικό και χάνει τη μαγεία της clan όταν παίζονται και άλλα πράγματα, συμμαχίες, drops…
Υπήρχαν clans στις οποίες οι παίκτες παίζαν για τα items. Παίζαν για τα λεφτά. Και αληθινά λεφτά, δηλαδή θα πουλούσαν τα items που είχαν για adena και τα adena μετά τα πουλούσαν σε κινέζους και βγάζαν δολάρια κανονικά, ευρώ και τα σχετικά. Υπήρχαν τέτοιοι παίκτες οι οποίοι κάνανε αγορά. Και κάθε παιχνίδι το οποίο είναι εμπορεύσιμο, συμβαίνει αυτό. Για εμάς αυτό δεν υπήρχε. Το ξέραν όλοι Ξέραν ότι, καταρχάς στα clan rules δεν επιτρέπονταν κάτι τέτοιο, να κάνεις δηλαδή αγοραπωλησίες με items τα οποία βγαίνουν από κοινή δράση πολλών μελών. Δηλαδή να μαζευτούμε 30-40 άτομα να κάνουμε κάτι, να πέσει ένα καλό drop , να το πάρει κάποιος και αυτός να αρχίσει να το πουλάει. Αυτό απαγορευόταν από την clan. Όχι γιατί δεν θέλαμε απλά το item να βγει έξω από τη clan. Αλλά επειδή θα αντιλαμβάνονταν όλοι μέσα στη clan αν αυτό επιτρεπόταν, ότι η λογική που υπάρχει για την ομαδικότητα είναι η λογική των χρημάτων, δηλαδή παίζουμε για να βγάλουμε χρήματα, παίζουμε για να κερδίσει ο ένας, να κερδίσει ο άλλος, αυτό εν τέλη φαινόταν ότι στις clan που δούλευε το σύστημα τους, υπήρχαν και τσακωμοί, υπήρχαν και διαιρέσεις, υπήρχαν και … άλλοι φεύγαν γιατί ήταν απογοητευμένοι, δεν βγάζανε τα χρήματα που θέλανε, πηγαίναν σε άλλες clan για να βγάλουν τα χρήματα που θέλαν και τα σχετικά. Εμείς, μια εποχή που κάναμε Λιλιθ- Ανακιμ κάθε βδομάδα μια-δυο φορες το καθένα, είχα υπολογίσει ότι αυτό για την clan σε χρήματα, εαν εξαργυρώνονταν τα items, ηταν περίπου 500 ευρώ τη βδομάδα.
– Wow, not bad!
Μόνο από αυτά τα δύο. Είχαμε βάλει κάτω τις τιμές που πάνω κάτω πουλούσαν adena οι κινέζοι, ή αγοράζανε οι κινέζοι adena, και είπαμε ότι αν πουλάς τα items αυτά στην αγορά τους σερβερ και παίρνεις τα adena, και τα δώσεις αυτά μετά στη συνέχεια στους κινέζους, βγάζεις περίπου 500 ευρώ τη βδομάδα. Αυτό σε μια συζήτηση μέσα στη clan, το είχα ανοίξει σαν θέμα, δηλαδή, μια μέρα μάζεψα τη clan και τους εξήγησα πως έχει το πράγμα δηλαδή πόσο σημαντικό είναι να συνεχίσουμε σαν clan να μονοπωλούμε αυτά τα δύο bosses.Γιατί; Όχι γιατί θα βγάζουμε 500 ευρώ τη βδομάδα, αλλά γιατί όλη αυτή η διαδικασία ευνοούσε όλα τα cp. Την εποχή δηλαδή που είχαμε 8-9 cp μέσα στη clan, αυτό ήταν περίπου 4x 7-signs το μήνα. Τα οποία τα μοιράζονταν ένα σε κάθε cp. Και τους είχα πει ότι όλα τα cp θα πάρουνε με μια κάποια σειρά, η οποία δεν έχει σημασία, όλα τα cp θα πάρουν με κάποια σειρά ένα- ένα από ένα 7 signs, και αυτό θα γίνεται κύκλος, δηλαδή θα ξαναπηγαίνει πάλι από κάθε ένα cp άλλο ένα. Συν 2 μετά, συν 1, τρία το κάθε cp. Οπότε εν τέλει, συνεχίζονται αυτή τη διαδικασία, όλα τα cp και σχεδόν όλα τα members τους, θα είχαν 7 signs. Συν τα χρήματα που θα μοιράζονταν στη clan από τα υπόλοιπα drops που είχαν αυτά τα 2 epics. Αυτό είχε δημιουργήσει ένα πολύ μεγάλο κλίμα ευφορίας και μια μεγάλη δραστηριότητα, γιατί οι προυποθέσεις για να σκοτώσεις αυτά τα 2 epics σε μια clan η οποία δεν επιτρέπονταν να κάνεις botting, ήταν μεγάλες, δηλαδή προυπόθετε ότι κάθε cp θα είχε από ένα alt χαρακτήρα στα κατάλληλα level, για να μπορέσει να συμμετέχει σε αυτά Hands.
– Εγώ θυμάμαι που είχαμε 3 χαρακτήρες, δηλαδή πολλοί από εμάς
Και 2 και 3. Φυσικά όταν θέλεις 49+ για να μπεις μέσα στο κάθε ένα από αυτά προυποθέτει ότι σίγουρα θα έχεις 5-6 cp τα οποία θα είναι ενεργά και θα μπουνε με τους alt χαρακτήρες, έτσι, και φυσικά κάποιοι που δεν είχαν κατορθώσει να έχουν ακόμα alt χαρακτήρες παίρναν το account από άλλους που είχαν και δεύτερο και τρίτο και μπαίνανε. Οπότε καταλήγαμε να έχουμε και 60 και 70 άτομα μέσα σε αυτά τα επικς. Γιατί εν τέλη αυτό τι δείχνει; Εν τέλη δείχνει ότι τα members της clan θελαν να συμμετέχουν. Ξέρανε πάρα πολλοί ότι δεν θα πάρω εγώ τώρα κάτι από αυτή την ιστορία, δε θα κερδίσω κάτι, αλλά ξέραν ότι από τη συμμετοχή μου κερδίζω μακροπρόθεσμα, αυτό δεν το πετυχαίνει μια clan έτσι, τη μια μέρα στην άλλη. Πολλές clan δεν το πετύχαν και ποτέ. Πολλές clan είχαν 1-2 τοπ CP και όλοι οι υπόλοιποι ακολουθούσαν από πίσω, μπας και πάρουν και παρακαλώντας.
– Το ωραίο που ήταν σε αυτα τα raids Lilith k Anakim, δηλαδή οι αναμνήσεις που έχω εγώ ήταν ότι στην αρχή πραγματικά κοπιάσαμε για να ρίξουμε τα boss. Και να μάθουμε όλη τη διαδικασία, ήταν δηλαδή κάτι το συναρπαστικό, κάτι το περιπετειώδες. Ενώ κάποιες άλλες clan, που είδα αργότερα όταν η Oddity σταμάτησε πλέον να λειτουργεί, και πήγα σε άλλες clan, ήταν μόνο ένα CP ουσιαστικά αυτό έκανε το raid, όλοι οι άλλοι απλά περιμένανε σε ένα συγκεκριμένο δωμάτιο να κάνουν teleport, και δεν υπήρχε καμία προσπάθεια, ούτε να σκοτώσουν τα τέρατα στις κατακόμβες, δηλαδή απλά καθόταν εκεί και όλα τα έκανε ένα CP που είχε r99 runes κλπ και όπλα πολύ δυνατά. Οπότε κάπως σου έφευγε και αυτή η ικανοποίηση, δεν είχες την ικανοποίηση ότι κατάφερα κάτι με τις δυνάμεις μου, αυτό που έχω εγώ σαν ανάμνηση είναι ότι καταφέραμε κάτι το οποίο ήταν δύσκολο. Υπήρχε μια πρόκληση. Και μια φορά μάλιστα είχαμε ξαναμπεί στη Λίλιθ.
– Ναι. Εντάξει στην αρχή, επειδή ακριβώς σου είπα δεν ξέραμε, και πως θα μπούμε, θυμάμαι τη πρώτη φορά που πήγαμε, και στο άρθρο που έβαλες υπάρχει το screenshot από αυτό που θα σου πω τώρα. Τη πρώτη φορά που πήγαμε, δεν μπήκαμε μέσα, γιατί δεν ξέραμε πως να μπούμε. Δεν ξέραμε ότι πρέπει να κυνηγήσουμε αυτές τις σφαίρες και να τις σκοτώσουμε και να βρούμε που είναι μέσα στα rooms. Και δεν καταφέραμε να μπούμε, δηλαδή πήγαμε, δεν κατορθώσαμε να τελειώσουμε το όλο θέμα για να κάνουμε entrance και δώσαμε πάλι ραντευού κάποιες μέρες μετά και είπαμε θα ξαναπάμε αφού ξέρουμε τώρα πως είναι, γιατί είχε πάει αργά η ώρα, και όντως ξαναπήγαμε, μεγαλύτερος αριθμός κόσμου, και το ρίξαμε. Αργήσαμε να το ρίξουμε, δηλαδή έφτασαν 50 λεπτά για να το ρίξουμε, αλλά το ρίξαμε, γιατί όταν πρωτομπήκαμε δεν ξέραμε και πως να το ρίξουμε μετά, ήτανε κι άλλη δυσκολία, πως θα πέσει τώρα, γιατί αυτό… τι θα χτυπήσουμε δηλαδή δεν είχαμε και το καλό damage για να πούμε ότι κάνουμε γρήγορα τη δουλειά. Mας πέταξε και έξω κάποια στιγμή, ξαναμπήκαμε μέσα να συνεχίσουμε, και είναι δύσκολο γιατί πολλοί έπρεπε να βγούνε, είχαν κάτσει ήδη πολύ ώρα online και είχε πάει αργά για αυτούς, υπήρχαν πολλές δυσκολίες. Όταν αρχίζεις να κάνεις μια δουλειά μέσα στο παιχνίδι υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι κουράστηκαν ή έχουν άλλες δουλειές στην πραγματική τους ζώη και πρέπει να φύγουν. Δεν μπορούν να είναι όλοι μέσα συνέχεια. Ένα ωραίο που μου άρεσε με αυτά τα epics, ήταν ότι επειδή στην αρχή δεν είχαμε το κόσμο για να τα κάνουμε, παίρναμε και μικρούς παίκτες, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει στο σέρβερ ήταν στα λέβελ που θέλαμε, δηλαδή από 84-89 ή από 89-93, οι οποίοι ήταν άσχετοι με τη clan, απλά αυτό που λέγαμε ήταν νουμπάκια στο σέρβερ αλλά τα παίρναμε μαζί μας. Εγώ δηλαδή σκεφτόμουνα πάντα ότι ξέρεις κάτι; Αν δώσεις στον άλλον την εμπειρία ενός τέτοιου event, που δεν το έχει ξανακάνει, το έχει παλιά, πολύ παλιά, πρώτον και θα κατορθώσεις τον σκοπό σου, και δεύτερον θα τον φέρεις και κοντά σε σένα, και θυμάμαι κάποια στιγμή είχαμε βάλει στο cc, περίπου 2-3 πάρτυ τα οποία ήταν νουμπάκια, ήταν άσχετοι, δηλαδή ήταν και από άλλες clan, αλλά μια φορά βάλαμε και μια ολόκληρη clan μικρή clan, με καμιά 10αριά παίκτες και ήρθαν μαζί μας. Όταν λοιπόν ρίξαμε το Λίλιθ αν θυμάμαι καλά, με αυτούς τους έδωσα τα μισά drops.
– Ουάου.
Και τους είπα αυτό: Θέλω να ξανάρθετε. Θέλω την επόμενη φορά να ξανάρθετε. Ε αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, και να καταλάβουν ότι ξέρεις κάτι, τα παλικάρια αυτά στην Oddity δεν είναι παρτάλια, δεν είναι μαλάκες. Παίζουν όμορφα. Και κατέληξαν όλοι αυτοί από αυτή τη clan να δυαλίσουν τη clan τους και να ρθούνε στους Oddity. Όχι ένας ένας, όλοι μαζί, μου έστειλε pm ο leader τους και μου είπε: Δημήτρη, διαλύω τη clan σήμερα, αποφασίσαμε να ρθούμε στην Oddity.
– Νομίζω το θυμάμαι αυτό.
Ναι ήταν μια clan με (δε θυμάμαι το όνομα τους) είχαν ένα κόκκινο κρεστ, εν πάση περιπτώσει. Αυτοί ήταν όλοι όσοι ήρθαν, ήταν όλοι ένας και ένας, ήταν καλά παλικάρια, ήταν και κοπέλες και γενικά ήταν μιξ το γκρουπ σε σχέση με το φύλλο, και τους άρεσε πάρα πολύ αυτή η λειτουργία, το ότι υπάρχουνε κανόνες εκεί, κάθε βδομάδα αυτή η clan έχει ένα πρόγραμμα, ένα schedule, στο οποίο υπάρχει συμμετοχή. Οι πρώτοι που μπήκαν ειδικά και βλέπανε το login message, που ήταν καθαρά γραμμένο με ημερομηνίες, ώρες και το τι event και τι προυποθέσεις χρειάζεται για να συμμετέχεις, είχαν ενθουσιαστεί. Είχαν ενθουσιαστεί πραγματικά, γιατί ήταν φορές που κάθε βδομάδα, στο login message υπήρχαν 6-9 events. Δηλαδή ήταν μια λίστα με events και ήξερες ότι αν άυριο μπω 6 η ώρα το απόγευμα, θα πάω εκεί, μετά το βράδυ στις 9 θα πάω εκεί, όλο αυτό ήταν ένα κίνητρο για να ασχοληθούνε, για να μένουνε online.
– Αυτό πόσο είχε μετρήσει πραγματικά δεν ξέρω αν το συνειδητοποιείς. Πόσο είχε μετρήσει που όταν έβαλες τον Λούις για αρχηγό, ο οποίος δεν έγραφε τίποτα στο message, είχαν τσαντιστεί, τσαντιζόταν ο κόσμος που δεν υπήρχε τίποτα να γράφει. Και αρκετοί φύγανε για αυτό το λόγο, απλά και μόνο επειδή δεν έγραφε κάτι στο clan message.
Ναι. Όντως ήταν έτσι. Κοίτα να δεις, για να μπορέσεις να κρατήσεις, 120 ενεργούς παίκτες μέσα σε μία clan. Η Oddity ήταν διεθνής clan. Δηλαδή είχαμε (και ορίζονταν ως εξής) είχαμε τον ευρωπαϊκό χρόνο του σέρβερ, τους μισούς σχεδόν παίκτες της clan, και τον αμερικάνικο χρόνο του σέρβερ, τους άλλους μισούς να παίζουν. Είχαμε δηλαδή κατορθώσει, να κρατάμε online κάθε ημέρα, όλη την ημέρα, 24 ώρες το 24ωρο, από 30 active members μεχρι και 60-70. Τις ώρες οι οποίοες συμβάδιζαν μεταξύ ευρωπαϊκού και βραζιλιάνικου. Δηλαδή περίπου GMT + 1. Εκεί υπήρχε το μάξιμουμ activity, εκεί τρέχανε όλα τα CP, γιατί κάνανε login και οι βραζιλιάνοι και οι Αμερικάνοι, και ήταν ήδη ακόμα μέσα και οι ευρωπαιοι, οπότε τα περισσότερα events μπαίνανε και αυτές τις ώρες, τις ώρες δηλαδή που όλοι οι παίκτες της clan θα μπορούσαν να είναι online. Από epic bosses, από contested clan halls, άλλα διάφορα events τα οποία εφεύρiσκα και κάναμε για items κυνήγι θυσαυρού και τέτοια, δηλαδή ..
-Θυμάμαι, πολύ ωραία ήταν
Θυμάσαι… ήταν ένα item το οποίο ήταν στο clan warehouse και έλεγα παιδιά αυτό τώρα το item Θα κάνουμε ένα κυνήγι θυσαυρού και όποιος το τερματίσει θα το πάρει. Και θυμάμαι έβρισκα μέσα στο game quest τα οποία μπορούσε να τα κάνει οποιοδήποτε λέβελ παίκτη, και πήγαινα στη πόλη που ξεκινούσε και έλεγα: μαζευτείτε όλοι τώρα εδώ στο Elven village πχ, θα ξεκινήσω κυνήγι χρυσού με έπαθλο αυτό και έκανα λινκ μέσα στη clan το έπαθλο, το οποίο δεν ήταν αμελητέας ποσότητας, μπορεί να ήταν ένα item το οποίο να έχει 500 εκατομύρια. Που άλλοι απλά θα το πουλούσαν στους κινέζους να βγάλουν λεφτά.
– Είχα κερδίσει bewr! Είχε κερδίσει όλο μου το πάρτυ.
Ακριβώς, είχα 7 και λέω παιδιά, ένα πάρτυ που θα τερματίσει πρώτο θα τα πάρει. Και όντως θυμάμαι σας είχα δώσει, ήταν ένα quest αν θυμάμαι καλά που είχε τελειώσει σε μια περιοχή, δε θυμάμαι με τα ξωτικά.
– Νομίζω ήταν στο Garden of Genesis. Κάτι τέτοιο θυμάμαι.
Ναι, κάπως έτσι ήτανε. Αυτά δεν τα κυνηγούσαν μεγάλοι παίκτες, οι πολύ δυνατοί παικτες της clan δεν τα πολυκυνηγουσαν, απλά μπορεί να έρχονταν για το χαβαλέ. Να συμμετέχουν για το χαβαλέ περισσότερο, αλλά οι παίκτες οι οποίοι ακόμα αναπτύσσονταν, και θέλανε και items να πάρουν και να συμμετέχουν γενικά στο τι συμβαίνει στη clan, συμμετείχαν. Δηλαδή υπήρχε πάντα συμμετοχή σε τέτοια πράγματα, 20-30 ατόμων. Και γινόταν και χαβαλές μέσα στο clan τσατ, δηλαδή ο ένας πείραζε τον άλλον ήταν όντως σαν παιχνίδι, δεν ήταν μια επαγγελματική ομάδα όπου εδώ πέρα είμαστε οργανωμένοι και κάνουμε τα πάντα για τα items και τέλος.
– Θυμάμαι τα quizz που μας έκανες. Μας ρωτούσες διάφορα πράγματα για το lineage στο clan τσατ.
Ήτανε και αυτό. Ναι ήτανε στο clan τσατ, όποιος έδινε τη πρώτη απάντηση έπαιρνε και ένα item το οποίο εντάξει δεν ήταν πολύ ακριβά items αλλά ήταν αφορμή για να ασχοληθείς λίγο.
– Αυτός ο νάνος τα είχε πάρει όλα σε κάποια φάση!
Ναι. Αυτός τα είχε πάρει όντως. Αυτός σταμάτησε μετά, πολύ καλό παλικάρι. Γενικά υπήρχε το εξής, είχαμε κατορθώσει σαν clan να λειτουργεί το κλιμα δηλαδή το clan τσατ να μην είναι απλά “θα λύσουμε τις διαφορές μας” το clan τσατ ήταν συζήτηση, και για το game συζήτηση, και αμα ο καθένας ήθελε να συζητάει για το τι έκανε σήμερα ξέρω γω, έλεγε παιδιά σήμερα πήγα έξω κτλ και μόλις γύρησα από καφέ κλπ, δεν έβριζε κανείς μες το clan , δεν υπήρχε η λογική του ” ο μάγκας” αυτός ο οποίος θα τη πέφτει σε άλλους και καλά να δείξει ότι είναι το παλικάρι και όλοι οι άλλοι είναι οι βλάκες. Αυτό άρεσε. Αυτό άρεσε πάρα πολύ.
– Ναι ήταν μια πραγματική clan. Μια πραγματική ομάδα. Είναι σπάνιο αυτό.
Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς με τόσα άτομα. Δε θα κρατιόταν αλλιώς. Όταν μιλάμε για 9 CP, μιλάμε για περίπου ενεργούς οι οποίοι παίζανε κάθε μέρα, 60+ άτομα, οι οποίοι παίζανε κάθε μέρα γιατί μπαίνανε κάθε μέρα συγκεκριμένη ώρα, οργανωμένα κάνανε τα quest κλπ. 61 άτομα. Όχι 20. Συν όλους τους άλλους οι οποίοι προσπαθούσαμε να τους εντάξουμε σε CP να τους οργανώσουμε σε CP, να μην παίζουνε μόνοι τους, για να μπορούν να έχουν πρόσβαση και σε items γιατί αν θυμάμαι αν δεν είχες CP είχαμε πει, δεν θα παίρνεις items. Και κάποιους τους ζόριζε πάρα πολύ αυτό, γιατί δεν μπορούσαν να μπαίνουν ώρες στις οποίες θα τους επέτρεπαν να ενταχθούν σε κάποιο CP, αλλά έπρεπε να υπάρχει και ένας κανόνας ο οποίος να ακολουθειται. Για να μην είναι χύμα η κατάσταση. Και αυτό ευτυχώς λειτουργούσε.
– Μετά είδες σιγά σιγά το πληθυσμό του σέρβερ να μειώνεται? Πιστεύεις ότι αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο ή ήταν ότι σταμάτησες το leadership, που η clan άρχισε και δεν είχε πλέον τόση πολύ συμμετοχή?
Παρόλο που ο σέρβερ άρχισε να πέφτει σε activity, γιατί πάρα πολλοί παίκτες δεν βρήκαν νόημα στο να συνεχίσουν, η clan διατήρησε το activity που είχε και μάλιστα το αύξανε. Ο σέρβερ έπεσε από activity κατά την άποψη μου γιατί η NCSOFT το εμπορευματοποίησε πάρα πολύ. Δηλαδή ενώ δεν είχε πέσει ούτε μια φορά ο Ανθάρας, στο σέρβερ κυκλοφορούσαν blessed antharas και antharas κλπ.
– Και πως γίνεται αυτό;
Γίνεται γιατί η NCSOFT για να βγάλει χρήματα έκανε events και όποιος είχε πολλά χρήματα αγόραζε από αυτά τα events items, και κάποια από αυτά τα items του έβγαζε μετά και ένα blessed antharas. Δηλαδή ήταν pay to win η κατάσταση από ένα σημείο και ύστερα και όπως και εγώ, έτσι και πάρα πολλοί παίκτες δεν πληρώναμε για να κερδίσουμε, θέλαμε να κερδίσουμε από το gameplay. Τίμια. Πάρα πολλοί είχαν ήδη φτιαχτεί με πολύ καλά items και ξεχωρίζανε και στο pvp Και στην ολυμπιάδα γιατί πολύ απλά δίνανε πάρα πολλά χρήματα ή φτιάχναν μποτοπάρτυ και φαρμάρανε με bots και με scripts τα bosses. Γιαυτό φύγανε πάρα πολλοί. Γιατί από ένα σημείο και ύστερα δεν ήταν ότι εντάξει εγώ είμαι καινούργιος, λογικό είναι οι παλιοί να με σκοτώνουνε. Φύγανε πάρα πολλοί οι οποίοι ξεκινήσαν με άλλους μαζί, ήταν ενεργοί, παίζανε αλλά βλέπανε ότι οι άλλοι που ξεκινήσαν μαζί πληρώνουνε, είχαν ξεφύγει σε δυναμική, και δεν μπορούσαν να τους φτάσουν, οπότε ξενερώνανε και πολύ απλά μια μέρα κάνανε logout και δεν ξαναμπαίνανε.
– Πιστεύεις δηλαδή τελικά ότι η πολιτική της NCSOFT, να αγνοεί ουσιαστικά τα bots και τα scripts, και να ενθαρρύνει το pay to win , της έκανε κακό στη τελική;
Της έκανε καλό. Κακό έκανε στους gamers. Στην NCSOFT έκανε καλό γιατί η NCSOFT δεν έφτιαξε το παιχνίδι για να μπορούμε εμείς να παίζουμε στον ελεύθερο μας χρόνο. Το έφτιαξε το παιχνίδι για να βγάλει χρήματα.
– Ναι αλλά ο Ζάκεν κλείνει αύριο όμως.
Δεν έχει σημασία. Ο σχεδιασμός που έκαναν στην NCSOFT για τα χρήματα που θα κερδίζανε από τον ΖΑΚΕΝ όταν θα τον ανοίγανε, προφανώς και επιτεύχθει. Γιατί οι στόχοι που έβαλε η NCSOFT για τα χρήματα που θα κερδίσει από το σέρβερ, φαντάζομαι ότι τα έβγαλε και με το παραπάνω. Δεν νομίζω δηλαδή ότι χάσαν. Αυτοί από τη δικιά τους τη πλευρά, πουλώντας ένα παιχνίδι, βγάλανε κέρδη. Δεν τους ενδιέφερε τόσο το gameplay. Η NCSOFΤ έπρεπε να κερδίσει έδαφος απέναντι στους κινέζους. Απέναντι σε όλους αυτούς οι οποίοι πουλούσαν adena μέσα στο σέρβερ. Υπήρχαν 2 αγορές μέσα στο σέρβερ, υπήρχε η αγορά των κινέζων, και υπήρχε η αγορά που έφτιαξε η NCSOFT για να βγάζει χρήματα. Γιατί πλέον το παιχνίδι ήταν free για να παίξεις και δεν είχε η NCSOFT κέρδος από το login. Έπρεπε λοιπόν να έχει κέρδος από άλλες δραστηριότητες μέσα στο σέρβερ. Οπότε για να έχει μεγάλο ποσοστό κέρδους, άρχισε να πουλάει ανοιχτά και από νωρίς items τα οποία πρέπει να παίζεις 6 μήνες και 1 χρόνο για να τα βγάλεις. Γιατί στο δεύτερο μήνα τώρα, κάποιος που είναι 95 λεβελ, και έχει blessed epic jewels, βγάινει και hero, και στο pvp δεν πεθαίνει ποτέ, και αν το βάλεις και στο μικρόκοσμο αυτό ενός cp, ένα cp που έχει epic jewels πάρα πολλοί, μετράει.
– Υπάρχουν όμως και άλλοι τρόποι, πχ η INNOVA που έχει πάρει την άδεια της NCSOFT για την Ευρώπη, επειδή παίζω εκεί, ένα μήνα περίπου, δεν υπάρχει ούτε ένα bot. Όσο και αν δεν το πιστεύει κάποιος, που έχει παίξει στην NCWEST, στην Innova δεν υπάρχει ούτε ένα bot. Και έχουν και ένα ειδικό πρόγραμμα, το οποίο ανοίγει όταν ανοίγεις το lineage το οποίο είναι για security, ελέγχει αν έχεις κάποια scripts να τρέχουν. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό, επίσης μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ότι κάνουν ban εαν περάσουν κάποια bot, γίνονται απευθείας ban. Βέβαια η Innova έχει κάνει το άλλο, έχει δώσει premium accounts, σε πάρα πολύ φτηνές τιμές και έτσι σχεδόν όλοι, δηλαδή ένα 90% του σέρβερ έχει premium account. Το οποιό είναι το 1/5 πχ από ότι κόστιζε το premium account στην NCWEST.
Βρήσκουν άλλους τρόπους για να βγάλουν χρήματα. Είναι κερδοσκοπικά παιχνίδια αυτά, δεν είναι free παιχνίδια, free to play.
– Δεν είναι κακό να πληρώσεις για να παίξεις ένα παιχνίδι. Δεν το βρίσκω κακό, κακό είναι να είναι τελείως unbalanced η κατάσταση.
Ωραία. Ε αυτά τα οποία κάνανε στην NCWEST κοιτάξανε στην INNOVA να μην τα κάνουνε. Να μην ξεμπροστιάζονται τόσο εύκολα και να μη το κάνουν τόσο unbalanced to game. Να κερδίζουν λιγότερα χρήματα μεν αλλά υπάρχει μεγαλύτερη ροή κέρδους και μακροπρόθεσμα. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει κέρδος για αυτόν που το διοργανώνει. Το θέμα είναι ότι ο κάθε ένας διοργανωτής βάζει μπροστά ένα διαφορετικό τρόπο για να κερδίσει. Εφευρισκει άλλα εργαλεία δηλαδή για να μπορέσει να κερδίσει. Στον Ζάκεν. Η NCWEST είχε τα events, είχε τα rewards κλπ. Πλήρωνες για να βγάλεις καλύτερα items, ανοιχτά, φάτσα φόρα. Στην Innova το κάνουν διαφορετικά. Το παίζουν πιο old school δηλαδή. Με premium account που σου δίνει παραπάνω xp και δεν ξέρω τι άλλο. Εντάξει αλλά εκεί έχουν και πιο χαμηλά rates. Οπότε πάντα θα κερδίσουν πάνω στην ανάγκη σου, δηλαδή έχεις μες το game μια ανάγκη γιατί τα rates είναι πιο χαμηλά να αποκτήσεις πιο γρήγορα xp. Εκεί θα έρθει η εταιρία που το οργανώνει όλο αυτό το θέμα και θα σου πει κοίτα να δεις με 5-10 ευρώ το μήνα θα σου δίνω ένα μπόνους +50 % το xp μόνιμα.
– Είναι ίδια ακριβώς τα rates, δεν είναι διαφορετικά. Εντάξει τώρα έχει αλλάξει και το παιχνίδι μετά το τελευταίο update που έχει μπει, έχει αλλάξει το xp, πλέον είναι τόσο εύκολο να πάει κάποιος, δηλαδή εγώ πήγα 95 λέβελ χωρίς να κάνω τίποτα, μέσα σε 3 βδομάδες. Χωρίς premium account. Έχει αλλάξει πάρα πολύ το παιχνίδι.
Αυτοί ξέρουνε πως να κερδίσουν από ένα game. Απλά η NCSOFT κέρδισε ας το πούμε είχε ένα ποσοστό κέρδους κάθε μήνα 100% 150%, στην Innova έχουν ένα ποσοστό 75% κέρδος. Έχουνε 50% κέρδος, έχουν λιγότερο κέρδος, αλλά και πάλι έχουν κέρδος από αυτή τη διαδικασία.
– Αυτό που ήθελα να σε ρωτήσω, είναι αυτές οι υπέροχες ομιλίες που έκανες στη clan, αν τις σχεδίαζες από πριν, θυμάμαι πολλές φορές έμπαινες, και έλεγες ATTENTION MEMBERS και ξέραμε όλοι ότι ακολουθεί κάτι πολύ σπουδαίο, μια ανακοίνωση πολύ σπουδαία.
Ακριβώς. Επειδή δεν μπορούσα να μιλάω σε κάθε έναν ξεχωριστά, τα cp, η σε κάθε ένα ξεχωριστά τα μέλη γιατί και γω ήθελα να παίξω λίγο, να κάνω τα quest μου, ήμουν και εγώ μέλος σε ένα cp, είχα και εγώ κάποιες ευθύνες, σαν player, μέσα στη clan, έπρεπε να υπάρχει στα top hours, δηλαδή αν θυμάσαι αυτό γινόταν περίπου GMT +1, συνήθως αυτές οι ανακοινώσεις. Όπου υπήρχαν 60 και 70 άτομα online μέσα, έπρεπε να γίνονται κάποιες ανακοινώσεις, οι οποίες θα αφορούν όλους και θα βάζουν στη θέση τους, κάποια πράγματα τα οποία έπρεπε να μπουν στη θέση τους. Λειτουργούσε καλά αυτό, ξέρανε όλοι πχ ότι εγώ δεν παίρνω το μέρος ενός CP, δεν έχω ένα αγαπημένο CP, 2 αγαπημένα CP και τα υπόλοιπα δεν τα προσέχω. Ήμουνα πάντα διαθέσιμος, για όλα τα μέλη να μου μιλήσουν να μου πουν το πρόβλημα τους, τι τους απασχολεί, αν χρειάζονται κάπου βοήθεια κλπ Το ξέραν όλοι αυτό, και πάντα απευθυνόμουνα σε όλα τα μέλη ως ίσα, δεν υπήρχαν αυτοί οι οποίοι είχαν ιδιαίτερη μεταχείρηση και άλλοι οι οποίοι είχαν μια γενική μεταχείρηση. Έδινα μεγάλη προσοχή στο να αντιλαμβάνονται τα μέλη της clan ότι εδω μέσα απέναντι σε μένα είστε όλοι ίσοι. Δεν υπάρχει αυτός ο οποίος εγώ θα τον παρακαλέσω για κάτι και κάποιον άλλον δεν θα τον παρακαλέσω. Όλοι απέναντι στη clan ήταν ίσοι, απέναντι στα clan rules ήταν ίσοι, προσπαθούσα να κρατάω κάποιες ισορροπίες, ανάμεσα στους πολύ καλούς παίκτες και στους λιγότερο καλούς παίκτες, γιατί είναι και ένα game στο οποίο μετράει η δυναμική που έχει ένα CP απέναντι στα άλλα. Κάποια CP ήταν πολύ πιο δυνατά από άλλα, κάποια CP ήταν πολύ πιο οργανωμένα από άλλα, αλλά εν τέλη η clan ήταν δυνατή όχι γιατί είχε ένα καλό CP, η clan ήταν δυνατή γιατί είχε CP που λειτουργούσαν και συνεργάζονταν μεταξύ τους χωρίς διαμάχες.
– Σε σχέση με τη παλιά σου clan στο interlude, ποιά ήταν η εμπειρία σου στους Oddity ? Πως ήταν διαφορετικό?
Ήταν πολύ πιο ώριμη η οργάνωση που είχα αναπτύξει στην Oddity, σε σχέση με τη παλιά τη clan. Γιατί και εγώ ήμουν πολύ πιο ώριμος στο πως να συμπεριφερθώ απέναντι στους υπόλοιπους. Απέναντι στα υπόλοιπα μέλη, και φυσικά είχα προσαρμοστεί πολύ καλύτερα και στο ίδιο το gameplay και στις ίδιες τις απαιτήσεις που είχε το παιχνίδι. Οπότε θεωρώ ότι ήταν πολύ καλύτερη η εμπειρία που είχα στον official παρά στο prive server πριν 5-6 χρόνια.
– Τι ήταν αυτό που αποκόμισες από την εμπειρία σου στο ΖΑΚΕΝ? Τι είναι αυτό που σου έδωσε το leadership; Αυτό που θυμάσαι;
Μου έμειναν καλοί φίλοι εν τέλη. Δηλαδή γνωρίστηκα με ανθρώπους οι οποίοι ήταν πολύ αξιόλογοι, γνωρίστηκα με άτομα τα οποία συνεχίσαμε να μιλάμε και αφού σταματήσαμε και οι δύο το παιχνίδι. Να συζητάμε για τη προσωπική μας ζωή, να έχουμε μια επαφή και μια αμοιβαία αλληλοεκτίμηση και νομίζω αυτό ήταν το πιο σημαντικό που έμεινε μετά από όλη αυτή τη διαδικασία, ότι ο ένας εκτίμησε τον άλλον μέσα από μια διαδικασία που ήταν ένα game. Ένα online game. Να όπως τώρα που μιλάμε μαζί και μετά από δύο χρόνια συνεχίζουμε και μιλάμε και ξέρει ο ένας τι κάνει ο άλλος, και αν είναι καλά, που βρίσκεται, τι ενδιαφέροντα έχει στη ζωή του, τι σκοπούς έχει βάλει να κάνει, εσύ ξέρεις που είμαι, τι δουλειά κάνω, εγώ ξέρω που είσαι εσύ, με τι ασχολείσαι, συζητάμε για το σκάκι, που σ αρέσει πάρα πολύ, δηλαδή αυτο δεν το κάνω μόνο με σένα, το κάνω με αρκετά άτομα, τα οποία συχνα ή πιο αραιά συζητάμε ακόμα και έχουμε μια επαφή ακόμα. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό που μένει εν τέλη, και αυτό που είχε σημασία και για μένα όταν σταμάτησα είναι με κάποιους ανθρώπους οι οποίοι υπήρχε εκτίμηση και σεβασμός μες το game, αυτό παρέμεινε και μετά για τις προσωπικότητες μας, ότι ο ένας εκτιμούσε και σεβόταν τη προσωπικότητα του άλλου και με μεγάλη χαρά συζητούσαμε και κοιτούσαμε να κρατήσουμε μια επαφή διαρκώς.
– Για μένα ήσουνα ίσως ο καλύτερος leader που έχω γνωρίσει στο παιχνίδι, και θα ήθελα πάρα πολύ να μου αποκαλύψεις μερικά από μυστικά αυτού του επιτυχημένου leading που έκανες.
Μες το game είχα 2 πρόσωπα. Δεν ήμουνα διπρόσωπος, θα στο εξηγήσω. Είχα ένα πρόσωπο για τη clan, και ένα πρόσωπο για όλους τους άλλους έξω από τη clan, τα οποία πρόσωπα είχαν ένα κοινό παρονομαστή. Τη συνέπεια αυτών που έλεγα και αυτών που έκανα. Ξέραν τον uNB και για τη συνέπεια του και για την υπευθυνότητα του, όλα τα μέλη της clan, τα σεβόμουνα και με σεβόντουσαν, για αυτό και πολλοί έφυγαν όταν σταμάτησα, δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν κάποιον άλλον γιατί όσο εγώ ήμουνα leader δεν έβγαινε από κάποιον άλλον ο ίδιος σεβασμός και η εκτίμηση.
– Αυτό είναι αλήθεια.
Και απ την άλλη όλοι οι υπόλοιποι παίκτες του σέρβερ, ξέραν ότι εγώ ήμουν ο αρχηγός μιας clan η οποία λειτουργεί με πολύ συγκεκριμένους όρους και προυποθέσεις, μια clan η οποία μπορεί να μην ήταν η νουμερο 1 στο σέρβερ, να μην τα έκανε όλα, αλλά ήταν μια clan στην οποία άξιζε να είσαι μέλος γιατί από τη συμμετοχή και την ομαδική δουλειά, το άτομο γινόταν πολλές φορές πολύ πιο δυνατό από ότι αν ήταν μόνος του και έπαιζε σόλο. Συν του γεγονότος ότι όταν έχεις μια φήμη σε μια clan 100 active member, αυτή η φήμη με τη συζήτηση μέσα στο σέρβερ εξαπλώνεται και βγαίνει έξω από τα όρια της clan. Και πολλές φορές εγώ δεν είχα μιλήσει με παίκτες από άλλες clan ή ανεξάρτητους, χωρίς clan παίκτες, και μου μιλούσαν μόνοι τους και μου λέγαν ότι είσαι πολύ ωραίος τύπος. Δηλαδή απλά μου κάναν pm για να μου πουν (αν με βλέπαν να μιλάω στο hero chat ή στο world chat) να μου λένε ότι είσαι πολύ εντάξει και σε συμπαθώ, ξεχωρίζεις. Αυτό ήταν νομίζω η μεγαλύτερη ανταμοιβή που μπορούσα να έχω από το game όταν θα έπαιζα, να έρχονται άτομα τα οποία εγώ δεν έχω μιλήσει ποτέ και να μου λένε ότι φίλε με το τρόπο που παίζεις και τη συμπεριφορά σου και το τουπέ σου και τη στάση που έχεις εδώ μέσα, στο παιχνίδι, ξεχωρίζεις και είσαι εντάξει και σε σεβόμαστε και όλα τούτα εδώ. Υπήρχαν clan οι οποίες ήταν enemy clan για να καταλάβεις, μέχρι να μιλήσω εγώ μαζί τους, δηλαδή να τους πω παιδιά θέλω να τα πούμε, να μπω στο teamspeak τους ή στο ventrilo τους, να κάνουμε μια συζήτηση, να τους πω πως σκέφτομαι εγώ και πως λειτουργούμε, και ποιά είναι η δική μας η λογική μέσα στο σέρβερ, και στη πορεία έβλεπες ότι αυτοί ερχόταν και μαζί μας στα επικς και στα raidboss και πολλές clan μπήκανε στους Oddity. Πάρα πολλές clan για το μέγεθος αυτού του σέρβερ, ήρθαν και κάναν merge μαζί μας, γιατί ξέραν ότι εκεί πέρα, αυτά που δεν έχουμε εμείς στη δικιά μας τη clan θα τα βρούμε. Υπήρχαν members από άλλες clan που πιέζαν τον leader να τους στείλει στην Oddity την ίδια μέρα, να τους κάνει kick για να μπουν στην Oddity. Και φυσικά με σέβονταν και οι αντίπαλοι, δηλαδή και οι Enigma σέβονταν το γεγονός ότι οι Oddity είναι μια clan η οποία είναι δραστήρια, δεν έχει bots, και πρέπει να δίνουμε βάση στο τι κάνουν και προσοχή στο τι κάνουν γιατί τα συμφέροντα τους ήταν σε κίνδυνο. Κάποτε μίλησα με τον leader των Enigma, μια φορά.
– Με τον Killtime;
Ναι. Λοιπόν, μίλησα μαζί του. Με τους ENIGMA, επειδή ήταν και αυτοί PVE CLAN είμασταν οι δυο μεγαλύτερες PVE clan στο σέρβερ, υπήρχε ένας φαινομενικός ανταγωνισμός, ένας πολύ σκληρός ανταγωνισμός. Δηλαδή αυτοί δεν μπορούσαν να κάνουν τα επικς που κάναμε εμείς, και εμείς δεν μπορούσαμε να κάνουμε τα επικς που καναν αυτοί. Αν και εαν συνέχιζα να παίζω, όπως το είχα σκεφτεί πριν σταματήσω να παίζω, σε ένα βάθος 2 μηνών θα τους παίρναμε και αυτά που κάναν, δηλαδή και το BAIUM και το QA και όλα τα υπόλοιπα που κάναν. Θα τους τα παίρναμε και αυτά. Γιατί και το activity μας ήταν μεγαλύτερο, και τα CP μας είχαν αρχίσει να γίνονται και πιο δυνατά από τα δικά τους. Χωρίς να έχουμε τις μονάδες των παικτών που είχαν αυτοί. Κάποια στιγμή λοιπόν του μίλησα και του είπα, κοίταξε να δεις εμένα δε ενδιαφέρει του λέω, η PVE μέριά στο σέρβερ, δεν με ενδιαφέρει η PVP μεριά στο σέρβερ. Εντάξει; Μου είναι αδιάφορη. Εμένα με ενδιαφέρει να κάνω ένα ally το οποίο να είναι PVE ALLY με τις πιο δυνατές clan του σερβερ. Ώστε να μπορέσουμε να τα ρολάρουμε όλα. Να μη σκοτώνει κανείς τίποτα. Να σκοτώνουν μόνο το KELBIM οι NETFLIX και τίποτα άλλο επειδή είναι PVP zone. Δεν με ενδιαφέρει του λέω το ΚΕΛΒΙΜ. Το αγοράζω. Αν το χρειάζομαι όπως και τα stones. Για τη στολή και το όπλο, και αυτά θα τα αγοράσω, δε με νοιάζει. Ας τα παίρνουν οι NETFLIX, όμως μπορούμε του λέω αν ρίξεις τον εγωισμό σου, να rularoume όλο το σέρβερ, ξέρεις και συ του λέω πολύ καλά, ότι δεν μπορείς να μας ρίξεις από αυτά που κάνουμε, γιατι θα το είχες κάνει. Όμως πρέπει να σου πω ότι αν συνεχίσετε μόνοι σας, θα σας πάρουμε και αυτά που κάνετε. Εγώ όμως δεν θέλω να είμαι όλη μέρα online μέσα για να μπορώ να φαρμάρω τα πάντα, έχω μια προσωπική ζωή, και θέλω να συνεχίσω να έχω μια προσωπική ζωή. Θέλω να σκεφτείς, δε θέλω να μου πεις μια απάντηση τώρα, και αρνητική να είναι, σκέψου το, συζήτα το με τα παλικάρια που είστε εκεί μαζί στην ομάδα και κάνετε ότι κάνετε, και δείτε τα θετικά που έχει η πρόταση που σας κάνω, δείτε και τα αρνητικά που έχει η πρόταση που σας κάνω, και δως μου μια απάντηση και πες μου ξέρω γω Δημήτρη όχι, ή Δημήτρη το σκεφτήκαμε και έλα να συζητήσουμε καλυτερα πως θα γίνεται η μοιρασιά όταν θα είμαστε παρέα. Επειδή λοιπόν ο Killtime ήταν πολύ κοντόφθαλμος κατά την άποψη μου, και φάνηκε αυτό στη πορεία . Μου έδωσε κατευθείαν την απάντηση “όχι”. Με αντιμετώπισε σαν να είμαι ο τελευταίος των τελευταίων εκεί μέσα στο σέρβερ, που δεν περνάει ο λόγος μου, δεν έχω τίποτα, με αντιμετώπισε σα νουμπάκι, ότι εσείς εκεί πέρα είστε μια νουμποκλαν, δεν μας ενδιαφέρετε καν για ally, και μου δωσε μια απάντηση όχι. Η απάντηση που του έδωσα εγώ ήταν την επόμενη εβδομάδα που πήγαμε στο Baium. Που ήταν στημένοι αυτοί για να το φάνε. Δεν μπήκαμε στον Baium, για νομίζω μας έλειπαν 2 άτομα για να μπούμε. Όμως τους έδωσα να καταλάβουν ότι κοίτα να δεις μαλακία έκανες, γιατί θα σου πάρω και το BAIUM, θα σου πάρω και ότι άλλο κάνεις. Ε μετά δεν μπόρεσα να τα ολοκληρώσω, εγώ είχα βάλει στο μυαλό μου να τους τα πάρουμε όλα, και μπορουσαμε να τους τα πάρουμε όλα, γιατί όσο πιέζεις μια κατάσταση και έχεις πολύ κόσμο που τη τρέχει αυτή τη κατάσταση που πιέζεις και εσύ, αρχίζεις να έχεις και επιτυχίες μέσα στις αποτυχίες και εν τέλη, από την εμπειρία που αποκομίζεις, το κάνεις και δικό σου. Γιατί ο άλλος αρχίζει και απογοητεύεται. Επειδή και των Enigma το reward system ήταν εντελώς διαφορετικό, ήταν έλα και πάρε κάποια adena πίσω, δηλαδή όσοι συμμετείχαν στους Enigma, σε αυτά τα event που κάνανε, παίρναν adena πίσω, σαν ανταμοιβή, δεν πέρναν items. Τα items τα κρατούσε ο leader. Απλά τους έδινε ξέρω γω 50κκ αντένα, για το ότι ήρθε τους έδινε 100 ξέρω γω. Υπήρχε ένα σύστημα το οποίο έπαιρνες ρανκ και όσο μεγαλύτερο ρανκ ήσουνα τόσο πιο πολλά χρήματα έπαιρνες στη συμμετοχή και εν τελη και κάποια items αργότερα. Όταν λοιπόν θα του πάρεις ένα BAIUM, ο άλλος που έχει μάθει να παίρνει αντένα, δε θα πάρει, γιατί το BAIUM δεν το πηρες σαν clan, το πήραν οι άλλοι. Άρα θα δημιουργούταν μέσα στην clan αυτή φυγόκεντρες δυνάμεις σιγά σιγά, φυγόκεντρες δυνάμεις μέσα στα CP μέσα στα μέλη. Κάτι που έγινε, πήραμε 2 CP από τους Enigma, μέσα σε 2 βδομάδες. Και του ξανάστειλα μήνυμα και του είπα έκανες λάθος που μου είπες όχι τότε γιατί εγώ δεν πρόκειται να σε ξαναπλησιάσω του λέω. Έκανες λάθος του λέω που μου είπες όχι. Να το ξέρεις αυτό. Θα μείνεις του λέω στο τέλος, να παίζεις με τα φιλαράκια σου, εσείς οι 6-7 που είστε. Δεν μου απάντησε, με έκανε και block, αλλά εντάξει, ήταν ο μόνος που με είχε κάνει μπλοκ μέσα στο σέρβερ. Δεν είχα κανέναν άλλο μπλοκ από κανέναν, ούτε εγώ είχα μπλοκάρει ποτέ κανέναν. Το μπλοκ λιστ μου ήταν καθαρό.
– Θυμάμαι ότι πάντοτε, ο τρόπος που μιλούσες ήταν μη φανατισμένος ενώ όλοι οι leaders και όλα τα μέλη σε διάφορες clan μιλούσαν πολύ φανατισμένα, ήταν είτε υπέρ είτε κατά μιλούσαν πολύ φανατισμένα, υπήρχαν δηλαδή εχθροί, δείχναν ότι μισούνε κάποιες clan. Ή ότι λατρεύουν κάποιες clan. Και εσύ το χάρισμα ακόμα και στο hero όταν μιλούσες ότι φαίνόταν ότι μιλάς στον άνθρωπο δεν μιλάς στο μέλος της clan και μπορούσες να επιρεάσεις προσωπικά τα άτομα για αυτό το λόγο, επειδή δεν έβαζες, πιστεύω ότι για αυτό ήσουν και πολύ καλός διπλωμάτης, επειδή δεν έβαζες όρια, δεν έκανες διακρίσεις.
Ναι, δεν έκανα διακρίσεις. Ήθελα πάντα το hero chat k to world chat να έχει μια σοβαρότητα. Με εκνεύριζε πάντα όταν μιλούσαν σε όλο το σέρβερ πιτσιρίκια τα οποία λέγανε αρλούμπες και μπαρούφες και χαζομάρες. Με ενοχλούσε πάρα πολύ αυτό. Δηλαδή πολλές φορές δε συμμετείχα σε συζητήσεις γιατί οι συζητήσεις ήταν πολύ χαμηλού επιπέδου.
– Ήταν. Ήταν πάρα πολύ. Στους Αμερικανικούς σέρβερ, πάρα πολύ.
Δε συμμετείχα πολλές φορές και σε συζητήσεις οι οποίες με αφορούσαν και αναφέρονταν και το όνομα μου μέσα σε αυτές. Φαινόταν η clan μέσα σε αυτές. Δεν συμμετείχα, δεν ήθελα να συμμετέχω σε τέτοιου τύπου συζητήσεις. Όποτε συμμετείχα σε συζητήσεις ήταν σε συζητήσεις οι οποίες είχαν κάποιο επίπεδο, έβγαινε κάτι από μια συζήτηση, σε αυτά ναι συμμετείχα.
– Και αυτό φαινόταν πάρα πολύ , το ότι κρατούσες μια ποιότητα. Στους ευρωπαϊκούς ΄σερβερ από ότι βλέπω τώρα δεν ανέχονται όλες αυτές του χαμηλού επιπεδου συζητήσεις που γινόταν στην Αμερική και είναι προς τιμήν τους.
Αυτό είναι καλό. Κοίτα να δεις το game έχει παλιώσει. Το l2 είναι πλέον 15 ετών, αν βάλεις και l1 μαζί που βγήκε το 2001, πότε βγήκε, το γκέιμ αυτό είναι 15-17 ετών, δηλαδή κάποιοι γενήθηκαν όταν ξεκίνησε το l2. Παίζουν το l2 σαν πιτσιρίκια. Πάρα πολλοί από αυτούς οι οποίοι παίζουνε πλέον, είναι σοβαροί gamers δηλαδή, είναι μεγάλοι σε ηλικία, δεν είναι πιτσιρικάδες.
– Ναι.
Ε’ιναι δηλαδή 30ρηδες, 25, 40αρηδες, 50αρηδες, και μάλιστα στο recruit που εκανα, ήθελα πάρα πολύ, αυτός που θα συζήτησει να μπει στη clan να ειναι και μεγαλος σε ηλικία, το εκτιμούσα αν ο άλλος ηταν μεγαλος σε ηλικία. Για μένα μετρούσε ο άλλος να είναι 30 και να ρθει να μου πει, θέλω να μπω στους Oddity, ήταν ένα πολύ μεγάλο ατού για μένα για να τον βάλω. Γιατί συνήθως όλοι αυτοί είχαν και μια πολύ σοβαρή και προσωπική αντιμετώπιση στο που πάω τώρα, σε ποιά clan πάω να μπω τώρα. Ο άλλος σκέφτεται περισσότερο από εναν πιτσιρικά ο οποίος απλά θέλει να λογκάρει και να σκοτώσεις τους πάντες.
– Η ειρωνία με τους Enigma είναι ότι όταν σταμάτησες εσύ το παιχνίδι, και εμείς μπήκαμε στους Hightimers τότε, οι οποίοι είχαν ally με τους Enigma. Η Oddity μπήκε και αυτή στο ally me enigma-hightimers θυμάμαι, οπότε ναι ήταν κάπως ειρωνικό αυτό, και εγώ πιστεύω ότι ήταν λάθος του Killtime που δεν συμφώνησε αλλά απ’την άλλη τον καταλαβαίνω γιατί είναι δύσκολο να πιστέψεις μια clan η οποία ακόμα δεν έχει αποδείξει 100% ότι πάει να γίνει η top clan, από την άλλη ίσως να ήταν και λίγο θέμα περιφάνειας, και το τελευταίο χαρακτηριστικό των Enigma επειδή μπήκα σε αυτούς, στο τέλος βέβαια, 2 μήνες πριν σταματήσω το l2, και αφού επήλθε η πλήρης μετάλλαξη των Oddity, και αφού οι Hightimers μεταμορφώθηκαν σε μια clan την οποία πλέον δεν αναγνώριζα. Μπηκα στους Enigma οι οποίοι είχαν σταματήσει πλέον να παίζουν ενεργά, δηλαδή υπήρχαν μόνο 2 CP, το πολύ 3 CP να ήταν, βέβαια τα άτομα που ήταν μέσα ήταν αρκέτα έτσι και ευγενικά και παίζαν μόνο για τον εαυτό τους, δηλαδή είχαν μια φιλοσοφία ότι συγκεντρωνομαι μόνο σε αυτό που κάνω εγώ και δεν ασχολούντουσαν με καμία άλλη clan, δεν ασχολούντουσαν με καμία άλλη πολιτική, οι leaders, o Killtime είχε σταματήσει να παίζει, για ένα διάστημα είχαμε κάποιον άλλο leader, αλλά γενικά δεν υπήρχε leadership ήταν στη φάση που ο σέρβερ πλέον είχε αρχίσει να πεθαίνει πολύ ορατά, και απλά ήταν πραγματικά άτυχο αυτό το ότι δεν υπήρξε ally μεταξύ των Oddity και των Enigma, θεωρώ εγώ. Μετά από τόσο καιρό.
Όταν μου είπε ο Killtime όχι, μου είπε για ένα απλό λόγο, εαν συνέχιζα να παίζω, και η clan διατηρούσε τη δυναμική που είχε, τους Enigma θα τους υπερφαλαγγιζαμε, αυτό το οποίο εγώ ήθελα να κάνω με το ally με τους Enigma ήταν να τους υπερφαλαγγίσω πολύ πιο γρήγορα. Δηλαδή να αποκτήσω πρόσβαση και γνώση σε αυτά τα οποία κάνανε αυτοί. Αυτό το καταλάβαινε αυτός. Αυτός καταλάβαινε ότι εγώ από όλη αυτή τη διαδικασία θα βγω κερδισμένος και αυτός χαμένος. Ήταν έξυπνη η απάντηση που έδωσε. Για τα δικά του τα συμφέροντα δεν ήτανε παράλογη η απάντηση που έδωσε. Φυσικά δεν θα γλύτωνε και στη μια και στην άλλη περίπτωση θα τον υπερφαλάγγιζα. Το θέμα ήτανε για μένα, πόσο γρήγορα θα το κάνω. Θα το έκανα πιο γρήγορα μαζί του παρά χωρίς αυτούς. Οπότε δεν μου φάνηκε περίεργο να πει όχι. Το περίμενα να πει όχι γιατί εν τέλη όταν συνειδητοποιείς ότι ο άλλος έχει προτερήματα τα οποία εσύ δεν μπορείς να ανταγωνιστείς, ξέρεις ότι θα σε υπερφαλαγγίσει. Είχε δει ήδη ότι του έπαιρνα CP από το clan, είχε ήδη μάθει πως λειτουργούμε εμείς, και αυτός δεν μπορούσε να λειτουργήσει γιατί ήταν άλλη η λογική της clan του. Οπότε το μοιραίο κάποια στιγμή θα ερχόταν για αυτούς. Μπορεί οι περισσότεροι παίκτες μέσα στο σέρβερ να μην το αντιλαμβάνονταν αυτό, ούτε καν από τους Oddity να μην βλέπαν ότι εμείς μπορούμε τους Enigma να τους πάρουμε τη πρωτιά στο PVE μέσα στο σέρβερ, αλλά εγώ ήξερα ότι αυτό θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα. Και κυνηγούσα απλά να γίνει πιο γρήγορα.
– Και ο λόγος που έκαναν ally με τους Hightimers πιστεύεις είναι επειδή οι HT ήταν μόνο 2 CP ουστιαστικά ήταν μόνο , δηλαδή πολύ λίγα άτομα, βέβαια πολύ καλά εξοπλισμένα, και τους βοηθούσαν σε raid antharas k valakas,
Αυτοί κάναν ally me tous hightimers για τον ίδιο λόγο που κάναμε και εμείς ally με τους Netflix.
– Ναι.
Μέσα από το PVP να ανοίγεται ο δρόμος για να παίρνουμε τα επικς. Το damage που θα κάνεις κλπ. Για αυτό το λόγο εμείς κάναμε με τους Netflix ally, δεν άκανα ally με τους Netflix για να τους πάρω τα cp. Όπως και δεν έγινε. Δεν με ενδιέφερε το ally μαζί τους για αυτό. Για εμένα, η στρατηγική που είχα αναπτύξει μέσα στη διπλωματία του σέρβερ, η πολιτική που είχα αναπτύξει στη διπλωματία του σέρβερ, ήταν επικεντρωμένη στο να βγει το clan μακροπρόθεσμα νουμερο 1. Ήταν δηλαδή μέσα από μονοπάτια και από συνεργασίες, να βγει νούμερο 1. Αυτό με ενδιέφερε, δεν με ενδιέφερε ούτε τους Netflix να κάνω πιο δυνατούς, ούτε κανέναν να κάνω πιο δυνατό. Υπήρχε άγριος ανταγωνισμός. Ακόμα και όταν είχαμε ally με τους Netflix, υπήρχε πολύ άγριος ανταγωνισμός μεταξύ μας. Το θυμάσαι.
– Το θυμάμαι.
Ερχόταν ο Αμέρικα και έκανε συζητήσεις μυστικές με cp leaders, για να πάνε στους Netflix, την ίδια ώρα που είμασταν ally. Δηλαδή αυτό το οποίο εγώ δεν έκανα μες το ally, το κάνανε οι Netflix με εμάς. Στην ουσία οι Netflix κάναν αυτό που έκανα εγώ με enemy allies.Αυτό ήταν το άτιμο στην ιστορία με τους Netflix, τίποτε άλλο. Εν τελη, τον ίδιο σκοπό είχαμε όλοι, να γίνουμε νουμερο ένα εκεί μέσα, να τα πάρουμε όλα. Δεν υπήρχε, δεν μπορούσε να υπάρχει αρμονία ότι ξέρεις κάτι θα είμαστε για πάντα μαζί σαν ally και ο ένας θα σέβεται τον άλλο. Εμένα ο μόνος σκοπός ήταν οι Oddity να γίνει νουμερο 1 clan στο σέρβερ. Να το ρουλάρει όλα, είχα βάλει σε ένα χαρτί κάτω ένα προγραμματισμό και είπα ότι μέχρι το τέλος του Ιουνίου το clan πρέπει να έχει 13-14 active cp, δηλαδή να έχει ένα πληθυσμό 90 ατόμων, ο οποίος θα είναι στρατός.
– Α είχες βάλει τέτοιο σκοπό; Τέτοιο πλάνο;
Φυσικά. Τι νομίζεις, θα σταματούσα στα 9 cp; Θα είμασταν το μεγαλύτερο clan της Ncsoft, τον Ιούνιο έτσι όπως το είχα προγραμματίσει, γιατί ήξερα και ποιά cp θα έπιανα για να συζητήσω, και ήξερα ότι είχα βάλει ένα προγραμματισμό, και έλεγα μέχρι τον Ιούνιο θέλω να έχω 13-14 cp. Με ένα – δύο από αυτά τα έξτρα να είναι μέσα από τη clan μας, από αυτή που έχουμε ήδη και 2-3 από άλλες clan.
– Ναι γιατί αυτή ήταν η δύναμη η μεγάλη της clan μας, ότι είχαμε ωραία ατμόσφαιρα και πάρα πολύ κόσμο.
Ακριβώς.
– Αργά ή γρήγορα θα μαθαίναμε και τα υπόλοιπα raids πως γίνονται, τη γνώση δηλαδή θα τη παίρναμε αργά ή γρήγορα και θα υπερήχαμε λόγω της δύναμης της αριθμητικής.
Ακριβώς. Αυτή ήταν η όλη ιστορία. Το l2 είναι όπως και το game of thrones, προσωρινές συμμαχίες, σε ένα φεουδαρχικό σύστημα, όπου ο καθένας προσπαθεί να υπερισχύσει και να γίνει ο νούμερο 1. Είναι ένας ανταγωνισμός και ο καθένας θα το κάνει με διαφορετικό τρόπο. Όπως είναι η ταινία game of thrones ακριβώς έτσι δουλεύει και το l2. Εφήμερες συμμαχίες, όπου ο καθένας κυνηγάει το δικό του συμφέρον μέσα σε αυτές. Αυτός είναι ο κόσμος του leader. Δεν είναι ο κόσμος των μελών, ούτε των cp. Τα cp θα κοιτάξουν να ντυθεί ο καθένας κλπ ο αρχηγός θα κοιτάξει να φτιάξει τη πιο δυνατή ομάδα και να γίνει ο κυρίαρχος μέσα στο παιχνίδι. Ο δικός μου δηλαδή ο κόσμος όταν έπαιζα ήταν εντελώς διαφορετικός από το δικό σου. Το δικό μου το gameplay ήταν εντελώς διαφορετικό από το δικό σου. Και από των περισσότερων μέσα στους Oddity. Και όταν έκανα ATTENTION MEMBERS και ανακοινώσεις, ήταν η ανακοίνωση κομμάτι της στρατηγικής για το επόμενο διάστημα. Δηλαδή έκανα attention members και έβγαζα ανακοινώσεις για το τι πρέπει να γίνει τις επόμενες 2 βδομάδες. Και όταν γινόταν αυτή η ανακοίνωση μετά έκανα συνάντηση με το κάθε cp και έβαζα στόχους για το κάθε cp. Ότι θα πάτε σε αυτά τα λέβελ, θα συμμετέχετε σε συγκεκριμένα επικς, θα κοιτάξετε να κάνετε αυτές τις βελτιώσεις, θα προχωρήσετε και θα βελτιωθείτε σε αυτό σε εκείνο, στο άλλο. Και το κάθε cp στο τέλος, ερχόταν και ενωνόταν με τα υπόλοιπα cp, πάνω στη στρατηγική της clan, η οποία καθοριζόταν από μένα κατά κύριο λόγο, το τι θα γίνει. Συν τη διπλωματία που υπήρχε έξω από τη clan, και την οποία διαχειριζόμουν επίσης εγώ. Ήταν ένα πολυδιάστατο gameplay για εμένα. που δεν ήταν για τον περισσότερο κόσμο που ήταν μέσα στο σέρβερ. Για αυτό και δεν μπορουσα ποτέ να μαι cp leader. Γιατί δεν μπορούσα εγώ να ασχολούμαι μόνο με 7 μέλη. Αυτή τη δουλειά την έκανε κάποιος άλλος, ας πούμε στο δικό μου το cp την έκανε ο Φώτης. Ο 6instinct. Αυτός ήταν ο cp leader, αυτός κανόνιζε το cp πως θα δουλέψει, και τα σχετικά. Αλλά ο 6instinct πάντα σε συνεργασία μαζί μου και συζήτηση για το τι θα κάνει το cp μες τη clan και σε συνεργασία με τα υπόλοιπα cp. Δηλαδή με τον 6instinct είχα δυο σχέσεις, μια όπου εγώ ήμουν ο αρχηγός του και μια όπου εγώ ήμουν το μέλος του cp του.
– Που ήταν αυτός ο αρχηγός σου!
Ακριβώς. Έτσι λειτουργούσε και αρμονικά το πράγμα, γιατί ήταν και καλός παίκτης, και ήξερε και αυτός πολλά πράγματα. Οπότε καταλάβαινε και ο ίδιος ότι έχει το ρόλο που έχει, και τον τιμάω για το ρόλο που έχει, δεν τον υποβαθμίζω γιατί εγώ είμαι αρχηγός. Ο ένας δεν κάλυπτε τον άλλον ποτέ. Και ο ένας φυσικά σεβόταν και τον άλλον. Δηλαδή με τον 6instinct είχαμε πάντα σεβασμό ο ένας για τον άλλον. Ήταν πολλές φορές που πηγαίναμε και κάναμε dimensional rift παρέα και σε όλο το ριφτ μιλούσαμε, είχαμε σε δικό μας channel οι δυο μας και τα λεγαμε, και για το τι κάνουμε στη ζωή μας, και ότι αυτός σπουδάζει γιατρός και εγώ δουλεύω και τι κάνουμε στη καθημερινότητα μας και συζητούσαμε για το game μέσα τι πρέπει να γίνει και στο cp τι πρέπει να γίνει, υπήρχε δηλαδή μια τέτοια συζήτηση πάντα. Πολύ όμορφη.
– Ο 6instinct ήτανε ένα από τα άτομα που έβλεπα ότι σε υπάκουαν πάρα πολύ όταν μιλούσες στο clan τσατ, στα raids, και όταν έλεγες κάτι απευθείας έγραφε ΟΚ. ή αυτός και κάποιοι άλλοι, τώρα δε θυμάμαι ποιοί ήταν οι άλλοι αλλά φαινόταν ότι ήταν από τα πιο κοντινά σου μέλη.
Μια εποχή που κάποιοι θέλαν να φύγουν από τη clan γιατί τους κάνανε οι άλλες clan προτάσεις να πάνε, όλοι περιμέναν ότι ο 6instinct με το cp θα φύγουν από τη clan, γιατί ήταν το πιο δυνατό και σου λέει α, αυτοί θα φύγουν πρώτοι. Πήγα λοιπόν και τον ρώτησα μια μέρα, λέω κοίτα να δεις Φώτη, σας έχουνε πιάσει να σας πουν ότι ελάτε εδώ και τα σχετικά; Μου λέει ναι, του λέω πες μου Φώτη τι θα κάνετε. Μου λέει δεν πρόκειται να φύγουμε από τους Oddity. Δεν υπάρχει μου λέει περίπτωση να φύγουμε από τους Oddity γιατί εδώ πέρα είμαστε κάποιοι. Έχουμε ένα ρόλο εδώ πέρα. Αν πάμε σε ένα clan, δε θα χουμε τον ίδιο ρόλο που έχουμε εδώ, θα μπούμε τελευταίοι στη σειρά, και ζήσε Μάι μου να φας τριφύλι.
– Σωστή σκέψη!
Δεν μας συμφέρει σαν CP να πάμε. Δεν μας συμφέρει. Εν τέλη καταλαβαίνεις ότι είναι πολυδιάστατο το γκέιμ και είναι πολυδιάστατο το πως σκέφτεται ο καθένας εκεί μέσα. Δεν υπάρχει μια λογική η οποία υπερισχύει των άλλων. Υπάρχει το προσωπικό συμφέρον, υπάρχει το ομαδικό συμφέρον, υπάρχει και το συμφέρον της clan, και όλα αυτά μαζί χρειάζονται μια απίστευτη αρμονία για να μπορέσουν να ταιριάξουν. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο που αν θες, μπορώ να σου πω σε αυτό που καταφέραμε στο Ζάκεν. ότι μπορούσα όλα αυτά να τα φέρω σε κάποια αρμονία, να ταιριάξω δηλαδή όλα αυτά τα συμφέροντα. Για όσο έπαιξα.
– Είναι πραγματικά πολύ συναρπαστικό να το βλέπεις αυτό, να βλέπεις μια clan να μεγαλώνει, να γίνεται καλύτερη, είναι πολύ ενδιαφέρον. Θα ξαναέκανες μια clan; Θα ξαναγινόσουν leader;
Όχι. Όχι. Δεν θα γινόμουν πάλι αρχηγός. Νομίζω φτάνει, αυτό ήταν.
– Προτιμάς να είσαι αρχηγός στη πραγματική σου ζωή; Από δω και πέρα;
Αυτό που κάνω εδώ και αρκετά χρόνια από τότε που σταμάτησα και το game είναι να προσπαθώ να πετύχω τους στόχους που έχω στη ζωή μου. Τώρα αν αυτοί οι στόχοι είναι εφικτοί ή όχι είναι άλλο θέμα αλλά αυτό με ενδιαφέρει είναι να είμαι εντάξει εγώ προσωπικά, η προσωπική μου ζωή να έχει ένα ρυθμό και μια ισορροπία, και να μπορώ να πετυχαίνω τους στόχους που βάζω στη ζωή μου. Χωρίς αυτό να έχει μέτρο σύγκρισης με το game ή με οτιδήποτε άλλο. Απλά αυτά.
– Δε μετανιώνεις δηλαδή που ξόδεψες κάποιο χρόνο στο παιχνίδι?
Θα μπορούσα να μην τον έχω ξοδέψει. Και να έχω προχωρήσει πιο γρήγορα στη προσωπική μου ζωή, αλλά ότι έγινε έγινε, δεν μετανιώνω για κάτι. Αυτό ήθελα να κάνω εκείνη την εποχή, αυτό έκανα. Το έκανα , το ευχαριστήθηκα, και τελείωσε. Αυτό ήταν.
-Τελικά να παίζουμε l2 ή να μην παίζουμε;
Κοίτα να δεις, το καλύτερο παιχνίδι που έκανα ποτέ στη ζωή μου ήταν όταν ήμουνα πιτσιρικάς και έβγαινα στη πλατεία και έπαιζα με τους φίλους μου. Ήταν το πιο χορταστικό το πιο ολοκληρωμένο παιχνίδι. Δεν υπήρχαν συμφέροντα, δεν υπήρχαν αντιδικίες για το άτομο, ήταν όμορφο παιχνίδι χωρίς χρήματα, χωρίς τίποτα. Ήταν το παιχνίδι της παιδικής μας ζωής. Αυτό ήταν το πιο όμορφο. Το παιχνίδι μεγαλώνοντας είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Το l2 είναι μια μικρογραφία του τι μπορεί να είναι και ένα παιχνίδι σε αυτή τη κοινωνία που ζούμε. Ένα παιχνίδι με ανταγωνισμό, ένα παιχνίδι το οποίο καλύπτεται από τα συμφέροντα τα προσωπικά, ένα παιχνίδι το οποίο η μεγαλύτερη τσέπη κερδίζει τη μικρότερη, κτλ. Σε αυτό το παιχνίδι εγώ δεν θέλω να ξανασυμμετάσχω. Θέλω το παιχνίδι να παραμείνει για μένα αθώο και όμορφο όπως ήταν όταν ήμουν μικρός.
– Εύχομαι να πραγματοποιήσεις τους στόχους σου και να βρεις και στη πραγματική ζωή ίδιο μαγικές στιγμές και από πιο μαγικές στιγμές από αυτές που έζησες στο l2.
Να σαι καλά και σε σένα ελπίζω να γίνει η νουμερο 1 σκακίστρια στο κόσμο. (γέλια) Να γίνεις ο νουμερο 1 GM στο κόσμο!
– WOW! (γέλια) Σε ευχαριστώ πολύ!